Springopa Ed overleden: sprong op 92-jarige leeftijd nog uit een vliegtuig (2024)

Een paar dagen na de begrafenis van Ed Cevat doet Rachelle Jonkman (32) open in haar ouderlijk huis in Zaandam. Ze is weer even thuis; als echte wereldburger heeft ze op vele plekken in de wereld gewoond en haar huidige stek is in Ierland. Afgelopen week zat ze in Mexico toen ze hoorde dat het niet goed ging met opa.

'Opa en oma', zo noemde ze Ed en Coby Cevat al gauw toen ze op 16-jarige leeftijd bij ze kwam schoonmaken in Koog aan de Zaan. Ze komt er zo’n twee keer per maand en het is er zo gezellig dat er al gauw een band is. Opa en oma hebben er een bonuskleindochter bij.

Op pad

Rachelle gaat in Zweden studeren en vertrekt daarna naar Costa Rica. Als ze terugkomt zit ze vol verhalen. Bij opa gaat het intussen slechter: Coby is overleden, hij zit er maar alleen bij en hij wordt wat somber. Rachelle besluit vaker bij opa langs te gaan.

Het blijft niet bij kopjes koffie en een spelletje. Ze gaan naar het Zuiderzeemuseum, mee met de stoomtrein, een keer in een all-inclusief hotel, naar een kerstcircus... en op reis, tot twee keer toe: naar Tenerife en naar Madeira.

Tekst loopt door onder de foto's.

De sprong

Corona komt tussendoor, de tijd verstrijkt en opa kwakkelt wat met zijn gezondheid. Hij geeft de wens om te springen op. 'Rachelle, ik heb het gevoel dat ik het niet meer kan.' Een vriend van Rachelle neemt zijn plek in en de drie gaan nogmaals naar Texel.

Rachelle: "Staan we daar. Prachtig weer, echt alles zit mee. En opeens wordt aan m'n opa gevraagd of-ie niet toch mee wil." Hij bedenkt zich, wordt medisch gekeurd en voor hij het weet staat hij alsnog in parachutespringkleding.

Bekijk hieronder wat er daarna gebeurt. Tekst loopt door onder de video.

De dagen erna gaat het verhaal over de dan 92-jarige Ed die uit een vliegtuig springt razendsnel rond. De beelden van NH worden bij de NOS en Jinek getoond, vele radiozenders hangen bij Rachelle aan de lijn.

Ed wordt een lokale beroemdheid: taxichauffeurs spreken hem aan, mensen willen met hem op de foto en de buurman maakt een fotocollage. "Die hing tot de laatste dagen letterlijk in zijn kamer."De aandacht doet hem goed: "Dat gaf hem zoveel energie en leven. Hij fleurde echt op."

Tekst loopt door onder de foto's.

Een paar maanden na de parachutesprong gaat het mis. Opa valt nog een keer, maar deze keer onbedoeld. Tot dan toe woonde hij zelfstandig, maar dat zit er na dit ongeluk niet meer in. Hij komt in verpleeghuis Guisveld in Zaandijk te wonen. Rachelle: "Daar kende hij nog een oude vriend van vroeger, die daar ook zat."

Drukke agenda

Binnen de kortste keren is opa het nieuwste lid van de sjoelvereniging. Niemand kent het schema met activiteiten van het verpleeghuis zo goed als hij. "Dan ging het serieus zo: 'zondag kan ik niet hoor lieverd, want dan is er livemuziek. En donderdag kan ik ook niet, want dan ga ik sjoelen.'"

Opa stond makkelijk in het leven, zegt Rachelle liefdevol. Als iets niet gaat, dan moet je je daar niet al te druk over maken. "'Niet forceren' was één van zijn motto’s. Die mindset heeft hem heel ver gebracht."

Tekst loopt door onder de foto.

Rachelle is Mexico als ze hoort dat het niet goed gaat met opa. Geestelijk is hij nog best scherp, maar zijn lichaam is op. Ze komt eerder terug en kan nog met hem praten voordat hij sterft. Op de begrafenis zijn ongeveer veertig mensen. In de drie speeches gaat het drie keer over de sprong.

"Het was oké voor hem. Al is hij geen honderd geworden, zoals hij altijd zei." De ballonvaart die hij nog een keer wilde doen zat er niet in, maar hij heeft z’n laatste jaren goed gebruikt. Of zoals hij het zelf verwoordde: "Net toen de rups dacht dat-ie dood ging, werd het een vlinder."

💬 Wil je niets missen uit Zaanstreek-Waterland?

• Blijf op de hoogte via nhnieuws.nl/zaanstreek-waterland
• Mail ons jouw tips, verhalen, foto’s en filmpjes naar [emailprotected]

Taalfout gezien? Laat het ons weten via [emailprotected]